بیماری پدوفیلی را جدی بگیرید
پدوفیلی یا بچه بازی یکی از انواع بیماری ها و انحراف های جنسی است. اغلب والدین اخبار مربوط به پدوفیلیا را از شبکه های مجازی یا اخبار می شنوند و فکر می کنند این مسئله ناخوشایند جای دیگری اتفاق می افتد و هرگز به فرزندانشان آسیبی نمی رسد. متأسفانه باید بگوییم این مسئله بیشتر از آن چه که والدین تصور می کنند، در حال اتفاق است.
اگر می خواهید با این معضل جدی در قرن 21 آشنا شوید، تا انتها با این مطلب از مشاورلایو همراه باشید.
پدوفیلی چیست؟
پدوفیل یا بچه باز به فردی گفته می شود که دارای اختلال پارافیلیک است که شامل تخیلات، اغراض یا رفتارهای جنسی فراگیر مربوط به دختر یا پسر پیش از بلوغ، معمولاً کمتر از 13 سال است. برای تشخیص پدوفیلیا، یک فرد باید حداقل 16 سال سن داشته باشد و حداقل 5 سال از کودکانی که به آن ها جذب می شود بزرگ تر باشد. اصطلاحی که برای توصیف کشش جنسی برای نوجوانان وجود دارد، هبفیلیا است.
بچه بازی در سراسر جهان و در همه محیط ها بدون در نظر گرفتن ثروت، تحصیلات و مذهب وجود دارد. به خاطر داشته باشید که صحبت نکردن در مورد این موضوع به این معنا نیست که وجود ندارد. این مشکل یکی از انواع اختلالات روانی است و در کتاب راهنمای تشخیصی و آماری به عنوان اختلال روانی جنسی در بزرگسالان در نظر گرفته می شود.
این که علاقه جنسی یا درگیری بین دو نفر به عنوان اختلال پدوفیلیک در نظر گرفته می شود به سن افراد درگیر بستگی دارد. درگیری جنسی یک نوجوان بزرگ تر (17 تا 18 ساله) با یک نوجوان 12 یا 13 ساله ممکن است یک اختلال در نظر گرفته نشود. معیارهای سنی مورد استفاده برای شناسایی زمانی که چنین فعالیتی جرم محسوب می شود، ممکن است متفاوت باشد. فرد دارای اختلال پدوفیلیک، ممکن است موارد زیر را تجربه کرده باشد:
- کشش جنسی، تخیلات و اغراض نسبت به کودکانی که از نظر جنسی بالغ نیستند.
- رفتارهایی که شامل فعالیت جنسی با کودکی است که از نظر جنسی بالغ نیست.
- احساس ناراحتی، شرم و گناه در مورد این اصرارها و خیالات.
- احساس سرخوردگی و انزوای جنسی به دلیل این تمایلات.
- علاقه به پورنوگرافی کودکان.
هر کدام از این علائم باید حداقل به مدت 6 ماه وجود داشته باشند. فرد مبتلا به اختلال پدوفیلی می تواند در مدرسه فرزند شما کار کند یا می تواند همسایه شما باشد یا نه فردی باشد که در خیابان راه می رود و ظاهری موجه و قابل اعتمادی دارد و یا در موارد ترسناک تر، می تواند از اعضای درجه یک خانواده باشد. پس شناخت این بیماری و علائم آن می تواند به شما کمک کند تا از فرزند خود محافظت کنید.
آیا پدوفیلیا یک گرایش جنسی است؟
برخی تحقیقات نشان می دهد که پدوفیلی یک گرایش جنسی خاص را منعکس می کند. نشانه های علایق بچه بازی معمولاً در اوایل نوجوانی شروع می شود. اکثراً افراد به دلیل ترس و شرم این راز را حفظ می کنند و در نتیجه پریشانی روانی و عاطفی قابل توجهی را به همراه دارند. برخی از محققان معتقدند که کشش جنسی به کودکان می تواند تغییر کند. با این حال، بیشتر تحقیقات علمی نشان می دهد که علایق پدوفیلیک در طول زمان ثابت می ماند.
با توجه به تحقیقات انجام شده مشخص شده است که افراد مبتلا به بیماری پدوفیلیا معمولاً سعی می کنند تا با کودکان رابطه جنسی دهانی داشته باشند یا به آلت تناسلی آن ها دست بزنند (به عبارت دیگر آن ها را دست مالی کنند). این افراد تمایل ایجاد رابطه جنسی از طریق مقعد یا مبهل کودک را ندارند؛ ولی در موارد کمی نیز این موارد به چشم می خورد. برخی دیگر از افراد مبتلا به این بیماری آلت تناسلی خود را به کودک نشان می دهند یا صرفاً دیدن بدن کودک با لباس زیر برای آن ها کافی است. خودارضایی در برابر کودک و یا نشان دادن فیلم های پورن و لخت شدن در مقابل او نیز از دیگر رفتارهایی است که این بیماران از خود نشان می دهند.
علائم و نشانه های بچه بازی
افردا مبتلا به این نوع از انحراف جنسی معمولاً رفتار و مشخصات خاصی دارند که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- معمولاً شغل هایی را انتخاب می کنند که بتوانند با کودکان به راحتی ارتباط برقرار کرده و کودکان در دسترس آن ها باشند.
- این افراد اکثراً افرادی با تحصیلات بالا هستند و موقعیت اجتماعی خوبی دارند.
- بیماران پدوفیلی جوری وانمود می کنند که فردی قابل اعتماد به نظر برسند.
- در بیشتر موارد افرادی که دچار پدوفیلیا هستند، در گذشته قربانی تجاوز جنسی قرار گرفته اند.
- ممکن است برخی از این بیماران دچار بیماری های شخصیتی و اختلالات خلقی نیز باشند.
- افراد بیمار سعی می کنند تا در هر فرصتی با کودک تنها شوند. آن ها روش های مختلفی برای این کار دارند.
- این افراد با کودکان مانند افراد بزرگسال رفتار می کنند.
- بیماران معمولاً در گروه سنی خود دوستان کمی دارند و مجرد هستند.
- آن ها معمولاً نگران و مضطرب به نظر می رسند و ممکن است در محل کار و تحصیلات خود دچار مشکلات جدی شوند.
- علائم بچه بازی ارتباط مستقیمی با سن، جنسیت و رفتارهای این افراد بستگی دارد.
- در مواردی که کودکی در مقابل این بیماران جنسی مقاومت نشان دهد و فرد بیمار به خواسته جنسی خود نرسد، کودک مورد خشونت قرار گرفته یا حتی کشته می شود.
- این بیماران در کودکی از لحاظ عاطفی کمبودهای شدیدی داشتند که هیچ وقت برطرف نشده است.
در تشخیص این بیماری چالش های متعددی وجود دارد. افرادی که به پدوفیلی مبتلا هستند به ندرت داوطلبانه درخواست کمک می کنند. در 90 درصد اوقات مشاوره و درمان نتیجه حکم دادگاه است.
علت بروز بیماری پدوفیلیا
علت پدوفیلی مشخص نیست و نمی توان گفت که از ژنتیک ناشی می شود یا رفتارهای آموخته شده سرچشمه می گیرد. سابقه سوء استفاده جنسی در دوران کودکی یکی دیگر از عوامل بالقوه در ایجاد این بیماری است. تحقیقات نشان می دهد که کودک قربانی یا ناظر رفتارهای جنسی نامناسب، ممکن است ترغیب به تقلید از این رفتارها شود. این افراد که از روابط عادی اجتماعی و جنسی محروم هستند، ممکن است به دنبال رضایت مندی از طریق روش های غیرقابل قبول اجتماعی باشند.
یافته های برجسته از تحقیقات بر روی عوامل عصبی و بیولوژیکی مرتبط با این افراد به شرح زیر خواهد بود:
- بر اساس تحقیقات، به نظر می رسد رشد اولیه مغز نقش مهمی در گسترش و رشد علایق پدوفیلیک دارد.
- ناهنجاری های لوب تمپورال و قشر پیشانی در افراد پدوفیل مشاهده شده است. این مناطق از مغز برای تنظیم جنسی و رفتاری، کنترل تکانه و عملکردهای حیاتی هستند.
- تحقیقات ارتباط بین هوش و پدوفیلی را گزارش کرده است. به طور معمول، این افراد سطح ضریب هوشی پایین تری دارند.
- پدوفیل ها به طور متوسط قد کوتاه تر و بیشتر چپ دست هستند.
ممکن است افراد در زمان بلوغ از علاقه جنسی خود به کودکان مطلع شوند. پدوفیلیا ممکن است یک بیماری مادام العمر باشد؛ اما اختلال پدوفیلی شامل عناصری است که می تواند در طول زمان تغییر کند، از جمله ناراحتی، اختلال روانی و اجتماعی و تمایل افراد برای عمل به خواسته ها.
تشخیص بیماری بچه بازی
همان طور که گفته شد، تعریف پدوفیلیک داشتن تخیلات مکرر، انگیزه های جنسی و یا رفتارهایی که شامل فعالیت با یک کودک یا کودکان پیش از بلوغ (به طور کلی 13 سال یا کمتر) می شود. این احساسات، انگیزه ها یا رفتارها باید حداقل 6 ماه ادامه داشته باشند. نکته مهم دیگر این است که تخیلات یا برانگیختگی های مکرر پدوفیلیک نباید به عنوان امری ناراحت کننده تجربه شود.
توجه داشته باشید که برای تشخیص پدوفیلیا فرد نباید 16 سال یا کمتر داشته باشد. همچنین جهت تشخیص این بیماری باید مشخص شود که آیا فرد صرفاً جذب جوانان می شود یا خیر؟ جنسیتی که فرد به سمت او کشیده می شود، چیست؟
این بیماران به چه چیزهایی علاقه دارند؟
این افراد علاقه دارند تا در خانه خود انواع مختلف اسباب بازی، عروسک و وسایل مشابه را جمع کنند تا به کمک آن ها بتوانند کودکان را به خانه بیاورند و از این طریق باعث جلب اعتماد شوند. در بسیاری از موارد دیده شده است که فرد پدوفیلی فرزندی ندارد؛ اما در خانه اش وسایل بازی کودک بسیار به چشم می خورد.
این افراد تمایل دارند تا با کودکان کار کنند. در واقع پدوفیلیا با کار کردن با کودکان احساس راحت تری نسبت به کار کردن با بزرگسالان دارند .این افراد معمولاً برای صحبت با کودکان از کلماتی مانند فرشته، معصوم، ناب و اصطلاحات مشابه به ظاهر بی خطر استفاده می کنند.
افراد پدوفیلیک تمایل دارند تا مشغول فعالیت ها و سرگرمی های کودکانه شوند و تمایلی به انجام امور مربوط به بزرگسالان ندارند. بیشتر کودکانی که مورد آزار جنسی این افراد قرار می گیرند، معمولاً کودکانی هستند که از لحاظ عاطفی مشکل دارند و میل به توجه و محبت در این کودکان زیاد است.
آیا پدوفیلیا همان تجاوز جنسی است؟
“متجاوز جنسی” و “پدوفیلیک” دو واژه ای هستند که اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند؛ اما معانی بسیار متفاوتی دارند. متجاوز جنسی شخصی است که به جرم مربوط به سوء استفاده جنسی محکوم شده است که ممکن است شخص مورد تعرض کودک باشد یا نباشد.
از طرف دیگر، “بیماری پدوفیلی” شخصی را توصیف می کند که دارای یک اختلال روانی است که باعث می شود فرد دارای کشش جنسی به پسران و دختران پیش از سن بلوغ باشد. این اصطلاح، چه شخص مرتکب جرم شده باشد چه نشده باشد، به کار برده می شود. یعنی حتی در مواردی اعمال می شود که شخص نسبت به کشش خود نسبت به کودکان عمل خاصی مرتکب نشده باشد. علی رغم این تفاوت، بسیاری از مردم به غلط تصور می کنند که همه مجرمان جنسی دچار بچه بازی هستند یا این که همه پدوفیلیک ها یک جنایتکار جنسی هستند.
چه افرادی ممکن است کودکان را آزار دهند؟
همه والدین می خواهند از فرزندان خود در برابر افرادی که سلامت روان آن ها را به خطر می اندازد محافظت کنند. چگونه می توانید از فرزندان خود مراقبت کنید وقتی نمی دانید چگونه این بیماری را تشخیص دهید؟ هر کسی می تواند یک پدوفیلیک باشد، بنابراین شناسایی آن ممکن است دشوار باشد.
کسی که کودک دوست است همیشه کودک آزار نیست. یک پدوفیلیا ممکن است از کودکان سوء استفاده جنسی نکند؛ اما ممکن است پورنوگرافی کودکان را مرتکب شود. یک فرد بالغ که در برقراری ارتباط و درک کودکان مهارت دارد، به طور پیش فرض پدوفیل نیست. متهم کردن اشتباه کسی به پدوفیلیک می تواند باعث افسردگی شدید و اضطراب اجتماعی شخص شود پس مراقب تهمت های خود باشید.
در پژوهشی آمده است که 30 درصد از کودکانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته اند توسط یکی از اعضای خانواده بوده و 60 درصد نیز توسط بزرگسالی که می شناسد و از اعضای خانواده نیست مورد آزار قرار گرفته اند. این بدان معناست که تنها 10 درصد از کودکانی که مورد سوء استفاده جنسی قرار می گیرند، توسط یک فرد غریبه مورد هدف قرار گرفته شده اند.
در بیشتر موارد، کودک آزار فردی است که از طریق مدرسه یا فعالیت دیگری با کودک در ارتباط است (همسایه، معلم، مربی، عضو روحانیت، مربی موسیقی یا پرستار کودک) .اعضای خانواده مانند مادران، پدران، مادربزرگ ها، پدربزرگ ها، عمه ها، عموها، عموزاده ها، ناپدری ها و غیره نیز ممکن است شکارچیان جنسی باشند.
- هرکسی می تواند پدوفیلیا به نظر برسد؛ اما اکثریت این افراد مرد هستند.
- بسیاری از شکارچیان جنسی خودشان در گذشته مورد سوء استفاده جسمی یا جنسی قرار گرفته اند.
- برخی نیز دارای بیماری های روانی هستند، مانند اختلال خلقی یا حتی اختلال شخصیت.
کودکانی که مورد تجاوز قرار می گیرند چه علائمی دارند؟
از آن جایی که بیماران ممکن است در نزدیکی شما زندگی کنند یا حتی یکی از نزدیک ترین افراد و خویشاوندان مورد اعتمادتان امکان دارد به این بیماری دچار شده باشد، در نتیجه کودکان شما همواره در معرض خطر هستند. در بسیاری از مواقع کودکان از بیان مشکلات خود با والدین واهمه دارند. به همین دلیل لازم است تا علائم زیر را به یاد داشته باشید و مراقبت از کودکان را به هر فردی نسپارید.
- کابوس
- شب ادراری
- افسردگی
- فوبیا
- اختلال استرس
- رفتارهای جنسی غیر عادی
- ترس از افرادی مثل مربی مهدکودک یا پرستار کودک
- فرار از مدرسه یا خانه
- خودکشی و افکار مرتبط با آن
- ترس از حمام رفتن یا بیش از حد معمول به حمام رفتن
- ترس از هر نوع تماس فیزیکی
- سوزش، التهاب، خارش و درد در ناحیه تناسلی
- مشکلات جدی در راه رفتن و نشستن.
- تورم، کبودی و خون ریزی در قسمت اندام تناسلی
- مشاهده خون یا لکه های آن در لباس زیر کودک
درمان بیماری بچه بازی
برای درمان این بیماری، روانشناس ابتدا باید از وجود آن در فرد اطمینان حاصل کند؛ زیرا این افراد به هیچ عنوان گرایش جنسی خود را بروز نمی دهند. چندین روش درمانی برای این بیماری وجود دارد که به شرح زیر هستند:
- درمان شناختی رفتاری (CBT)
این نوع روش درمانی ثابت کرده است که با موفقیت افراد مبتلا به اختلال پدوفیلیک را مداوا می کند. هدف درمان شناختی رفتاری این است که بیمار بتواند راه های کنترل رفتار خود را تشخیص داده و به نیاز خود غلبه کند. این روش متداول ترین نوع برای مجرمان جنسی، پیشگیری از بازگشت و بروز علائم است.
- روان درمانی پویشی
این روش درمانی می تواند گزینه مناسب تری برای افرادی باشد که مایل به کشف آسیب های دوران کودکی، رشد جنسی اولیه و ساختارهای شخصیتی هستند. از این منظر، علایق پدوفیلیک منعکس کننده تعارضات حل نشده ای است که از اختلالات در طول دوره رشد روانی و جنسی (نوزادی تا پیش از بلوغ) ناشی می شود.
این نوع از درمان دارای طیفی از مداخلات است که یک طرف آن مداخلات حمایتی و همدلانه بوده و طرف دیگر آن مداخلات ابرازگرانه، بیانی و یا تعبیری است. این نوع درمان به تعارضات ناخودآگاه و بازنمایی های درونی خاص و پیچیده می پردازد.
- پیشگیری از عود یا بازگشت
پیشگیری از عود برای درمان افرادی که مرتکب جرایم جنسی شده اند استفاده می شود. این رویکرد بر حذف عوامل خطر مرتبط با سوء استفاده جنسی از کودکان تمرکز دارد. افراد یاد می‌گیرند که محرک های عاطفی و رفتاری و همچنین موقعیت های پرخطر (مثلاً تماشای پورنوگرافی کودکان) را که می تواند باعث تجاوز جنسی شود، پیش بینی کنند.
چنین آگاهی به افراد اجازه می دهد تا راهبردهای مقابله ای موثری را برای رویارویی با عوامل خطر و محرک ها ایجاد کنند. پیشگیری از عود مستلزم آن است که افراد انگیزه بالایی برای اجتناب از رفتارهای جنسی داشته باشند. بنابراین این روش تکنیک های خود کمکی و ایجاد همدلی را از طریق آموزش در مورد اثرات سوء استفاده جنسی بر کودکان ارائه می کند.
- دارو درمانی
در صورت لزوم می توان از دارو همراه با روان درمانی استفاده کرد. این داروها شامل موارد زیر می شوند:
- آنتی آندروژن ها مانند لوپرون و پروورا که می تواند به کاهش میل جنسی بیش فعال کمک کند.
- مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین که اختلالات جنسی اجباری مرتبط را درمان می کنند و علائم مربوط به استرس و اضطراب را نیز کاهش می دهند.
